dial m for murder

• 1954 hitchcock için ilginç bir yıldı. kendini kapalı alanlara hapsederek aklını deniyordu. "yönetmenlik dediğin oscar ile taç değil, gönlünü hitchcock eyleyen oscara muhtaç değil" düsturuyla bir salon, bir pencereye talim ediyor, hemen oracıkta işini hallediveriyordu. zira bu filmde mekan tek bir salonken, aynı senenin mahsülü rear window, pencerenin sağladığı kadrajdan arka bahçelerde olan bitene tanık olmamızı sağlamıştır. dial m for murder'da seyirci önce enfes bir komplo ile selamlandıktan sonra sinema tarihinin en gerilimli cana kast sahnelerinden biriyle karşılaşırız. tek mekanı alabildiğine verimli kullanan hitchcock'un şu hilesine değinmek isterim: dedektife mutfağın gösterildiği sahnede parmaklık izlenimi, duvara yansıtılan parçalı güneş ışığıyla verilerek neredeyse beleşe getirilmiş, mutfak hiç görüntülenmeden mekanda genişlik vehmi yaşatılmıştır. finaldeki şapa oturtma sahnesi ise akıllara zarardır. her ne kadar rear window daha sevilse de benim 1954 favorim bu müstesna eserdir.