papalık

• dante alighieri'nin cennet adlı eserinin 27. kantosunda, ilk papa olan petrus, dante'ye şöyle der:
  
  "isa'nın gelini benim kanımla,
  linus'un, cletus'un kanlarıyla,
  altın kazanmak için beslenmedi;
  
  amaç bu mutlu yaşama erişmekti,
  sixtus, pius, calixtus, urban da
  nice acılar çekip kanlarını akıttılar.
  
  bir bölük hıristiyanın ardıllarımızın
  sağına, bir bölüğün de soluna
  oturması değildi amacımız,
  
  bana verilen anahtarların
  vaftiz edilenlere savaş açan bir bayrağın
  simgesi olması değildi amacımız;
  
  yalancılara satılan ayrıcalıkların
  mühründe resmimin bulunması değildi amacımız,
  yüzüm kızarır, içimi öfke basar sık sık bu yüzden.
  
  buradan görülen, otlakların tümünü yırtıcı
  kurt kılığında çobanların sardığı;
  ey koruyucu tanrı, niçin korumuyorsun halkını?
  
  kanımızı içmeye hazırlanıyorlar
  cahorslular, gaskonyalılar: ey güzel başlangıç,
  sana ne kötü son hazırlıyorlar!
  
  ama scipion ile birlikte roma'da
  dünyanın onurunu savunan yüce güç
  yine yardıma koşacak, bana kalırsa;
  
  ve sen ki, ölümlü bedeninin ağırlığını
  yeryüzüne götüreceksin, aç ağzını,
  senden gizlemlediğimi kimseden gizleme."
  
  (bkz: ilahi komedya)