moena

• türkçe bilmeyen türklerin yaşadığı köydür. evet bu köylüler türkçe bilmiyor,hatta pek çoğu türkiye'ye gelmemişler ama türk geleneklerini öyle benimsemişler ki tam anlamıyla türk gibi yaşıyorlar. köyün hikayesi epey ilginç.. 2. viyana kuşatması sırasında yaralanan bir yeniçeri moena'ya sığınır ve yörenin halkı onu iyileştirir ve aralarından bir kızı da kendisiyle evlendirirler. koca türk burada hem gücüyle hem de çalışkanlığıyla dikkat çeker ve halka kendisini çok sevdirir hatta o dönem dük'e karşı ayaklanmada köy halkının liderliğini üstlenmiş ve köyün ağası olmuştur. o yaşadağı süre boyunca bir daha hiç bir asker köye vergi almak için gelmemiştir.köylünün türk'e sevgisi o kadar büyüktür ki bu gün bile o yeniçerinin bir büstü köyde bulunuyor. türk kısa sürede yörenin dilini öğrenmiştir ama kıyafetlere bir türlü alışamaz ve başında sarık belinde kılıç günlerini geçirir. türk adetlerine de bağlı kalmış ve bunu o yöre insanına öğretmiştir. bu gün yöre halkı hala türk geleneklerini yaşatır ve temmuz ayında türk günü adıyla kutlamalar yaparlar. moena’yı yani türk köyü’nü ilk önce türkoloji dalında öğretim üyeliği yapan prof. dr. anna masala keşfetmiş. prof. masala köyle ilgili ilk tanışmasını şöyle anlatıyor: “âilemle moena da dolaşırken birden (turchia) yazan bir ok işâreti görmüştüm. bu işâret bir ara sokağı gösteriyordu. sokak, avusturya usulü balkonlu, bol çiçekli ahşap evlerle doluydu. meydanın ortasında bir çeşme vardı. çeşmenin sulağının bittiği yerde, bir yeniçeri büstü bütün heybeti ile sanki bana bakıyordu. donakaldım... ve son olarak.. o kasabanın belediye başkanı şöyle anlatıyor: “ben kendimi bildim bileli her yıl, karnaval sırasında türk gelenekleri ve elbiseleri ile tören düzenleriz. topluluğun en yaşlısı sultan olarak il turco’yu temsil eder. şiirler okuruz, deyişler kullanırız, tekerlemeler söyleriz. il turco bir anlamda hâlâ bizim liderimizdir. onu her zaman hatırlarız. bu bizim için artık bir gelenek, bir kuvvettir. çoğumuz bırakın istanbul’u, türkiye’yi, roma’yı bile bilmeyiz. kitaplardan, televizyonlardan gördüğümüz kadarı ile türk elbiselerini taklit ederiz. düğünlerde türk elbiseleri giyeriz. türk bayrağını da italyan bayrağı kadar benimseriz. türk topluluğundan olmakla gurur duyarız. şimdi 120 kadarız. her geçen gün sayımız azalıyor. her ay bir kere dernekte toplanırız. 3 yılda bir başkan seçeriz.