ittihat ve terakki cemiyeti

• imparatorlugun bir donemine damgasini vurmus siyasal parti.
  
  simdi efendim, normalde bu cemiyet sevilmez. derslerinden cok muhabbetlerini, yaramazliklarini, arkadaslarla eglenerek gecirdigimiz zamanlarini sevdigimiz ortaokulda lisede okutturulan, uzeri zorla kaplattirilan kitaplarda sevmememiz gerektigi yazildigi icin sevmeyiz.
  
  cemiyetle ilgili konular genel tarih ya da osmanli tarihi ders mufredatinin sonlarina geldigi, yani yariyil ya da yaz tatiline yakin zamanlara denk dustugu icin, konuyla pek ilgilenmeyiz. cok buyuk ihtimalle son sinavlarda hocalar pek kastirmazlar. ertesi sene okunacak inkilap tarihi ise direk kurtulus savasi'ndan ya da cumhuriyet donemi'nden baslar.
  
  elbetteki tarihi kazananlar yazarlar. bu ne yazik ki degistirilemeyecek bir gercek, ne var ki olaylar ogretilirken, o gunun kosullarinda dusunulmesini saglamak buna yoneltmek ise mumkun.
  
  simdi durup dururken, burada enver pasa'yi, cemal pasa'yi, talat pasa'yi savunmak degil mesele. enver'in asiri alman sevdasi yuzunden birinci dunya savasi'na girmemiz, yine kendisinin pan-turkist hayalleri yuzunden ta afganistan'a hindistan'a kadar olan topraklari fethetme hirsiyla tum orduyu dondurarak oldurmesi, talat'in misir'da kendi ulkesini kurmak amaciyla, ulkenin diger bolgeleriyle ilgilenmemesi degil asil onemli olan.
  
  evet, ittihat ve terakki cemiyeti'nin egrileriyle dogrulari ayni terazide tartildiginda egrileri daha fazla cikar.
  
  ama bizim burada almamiz gereken ders baskadir. bu adamlar ulkeyi sevmislerdir ona suphe yok. basa gecince iktidar sarhoslugu altinda, sacmalamislardir o da malum.
  
  ama ittihat ve terakki'nin ya da benzerlerinin her iki mesrutiyet doneminde de yaptigi yanlislar, turkiye cumhuriyeti'nin kurulmasi icin ders olmustur. onunde kotu ornek oldugu icin ataturk, iyi ornek olabilmistir. yapilan dogru seylerle birlikte yanlislari da degerlendirmis ve kendi yolunu buna gore cizmistir.
  
  ittihat ve terakki cemiyeti'ne karsi olan az bilgimiz ve ilgimiz, basarisizliklari ne kadar gormezden geldigimizin, duymak istemedigimizin bir gostergelerinden biridir. bu huy, ne yazik ki karakterimizin parcalarindan biri olmus, hatalari inceleyerek ders almak yerine onlari kotulemek ve hizla uzaklasmak aliskanlik haline gelmistir. gunumuz siyasi ortami ve her secimde vermis oldugumuz tepki hep ayni cizgidedir.
  
  basarizliklar hep sacma nedenlere dayandirilmakta, olayin kokune girilmemektedir. prut savasinda baltaci'nin cukunun dogrultusuna gittigi, viyana kusatmasi'nda merzifonlu'nun zengin olmak icin sehrin yagmalanmamasini istemesi, enver pasa'nin helga'lari mary'lerden daha cok sevmesi iddialari hep bu basit ve yararsiz asagilamanin urunudur.
  
  bu nedenle ogrenmemiz ve anlamamiz gereken sadece istanbulun fethi, malazgirt meydan muharebesi, vs. degil; ittihat ve terakki'nin neyi yanlis yaptigi ile ataturk'un neyi dogru yaptigi arasindaki iliskidir.
  
  aksi takdirde, onlar yenildi diye biz de hep yenilmis sayiliriz.