vazgeçiş

• eğer zorunlu bir vazgeçişse, sanıldığının tersi olur bazen. o vazgeçiş kurtuluş değildir senin için. bir kabulleniştir aslında ortadaki durumu. bilirsin; artık ne o tapılan kişi sana gelecektir, ne de senin onu ağırlamaya takatin kalmıştır. yorulmuşsundur ya beklemekten ya da çabalamaktan. onun olmadığı günlerdeki gibi devam edersin hayatına, onun anılarıysa hep bir köşeden seni izler. hep aklının bir köşesinde durur, en yakınına bile söyleyemezsin onu düşündüğünü. dile getirmekten korkarsın ‘kulaklarım adını duyunca kalbim çığlık atmaya başlarsa tekrar.’ diye. bazen birileri hatırlar ‘böyle böyle bir adam vardı n’oldu ona?’ diye sorarlar. vazgeçtim artık beklemiyorum onu demek zorundasındır. doğrudur da, beklemiyorsundur. ama dedim ya, bu bir vazgeçiş değil, bir kabulleniştir.