rene girard

• bilimsel snobizm yaparak mitosun pusluluğunu taşıdığı iddiasıyla suçladığı kişi freud'dur. cesareo bandero'nun mimesis conflictiva'sının yardımıyla freud metninden çok sophocles metninin aydınlatıcılığını önesüren girard, pasolini gibi hepimizin tehlikede olduğunu ya da hepimizin tehlike olduğunu ve psikanalizin yatıştırıcılık iddiasının modern insanın başarısızlığı olduğu savını desteklemektedir. rené girard metinlerindeki polisiye roman kurgusu onun maske düşürten özelliğiyle birlikte bi noktada domenach'ın tanımıyla "hristiyanlığın hegeli" olmasını sağlıyor. deleuze'den daha farklı yorumlarla ("savaş taktikleriyle") girard'ın mitleri freud'un düşleri gibi "koyun kılığındaki kurtlar"dır. lacan için olduğu kadar girard için de "imago" ve imitare" aynı köklere sahiptir. girard'ın mimetik kriz eşiğindeki "modern tören"i (psikanaliz tanımı) lacan'ın deyişiyle "hayali olandan sembolik olana geçişi"ni gerçekleştirmektedir. girard'a görel acan gibi bir dekostruksiyonist için "sembolik" yeterlidir ve bu yüzden lacan'da insan ilişkileri karşılıksız görünüyorken girard'da insan ilişkilerinin gerçeği her zaman karşılıklı olmasındadır diyebiliriz. freud'un aktardığı "ensest yasağı"nı tekrar okuyan girard'ın psikolojizmi bir yana bırakıp sosyolojist bir bakışla birdenbire ilkel toplumlarda yanlış yorumlandıkları için absürd görünen yasaklar da dahil olmak üzere yasakları yararlı bulduğunu görüyoruz.