her şehrin kendine has bir kokusunun olması

• her şehrin kendine özgü kokması durumu. kimisi çimento kokar sözgelimi; rüzgarı hiç eksik olmayan bir şantiye gibiyse eğer şehir, henüz karılmadan havaya karışan inşaat malzemesinin kokusu sarar ortalığı. fakru zaruret içinde harap ve bitap düşmüş ülkemin altyapı sorununu çözememiş şehirlerinin çoğunda burnumun direğini sızlatır bu koku; siirt gibi, batman gibi, diyarbakır gibi. ve pek tabii deniz kokar kimileri; mesela izmir gibi, istanbul gibi, sinop gibi... bir karadeniz şehri olduğu halde iyot kokusundan, yosun yeşilinden nasibini alamayan kentler vardır; samsun gibi, ordu gibi, trabzon gibi. sokaklarında baharat kokusuyla et kokusunun bulamaç olup beyni gıcıkladığı, adeta tahrik ettiği şehirler vardır, adana gibi, gaziantep gibi, şanlıurfa gibi. her tarafı parfüm kokusunun sardığı iller vardır; mersin gibi, antalya gibi. kalem, defter, kitap kokusundan geçilmeyen şehirler de öğrenci kentleridir; eskişehir gibi. ve memleketin dört bir tarafı alkol kokar kimileyin. iktidarın meyline göre hacı yağı kokusu sarabilir ortalığı, bu kokuyu alan kurtlar uluyabilir zaman zaman. en kötüsü de böylesi bir siyasi iklimin toplumları gizliden gizliye kışkırttığı, hani moda terimle provoke ettiği^** kentler vardır; havasında yanık kokusunun gezindiği, insanların diri diri alevlere yem edildiği, aydınlığın, ateşin ışığında yitip gittiği, mesela sivas, mesela kahramanmaraş gibi...