şükrü saracoğlu

• ankara’da maliye vekili saracoğlu için tek maddelik yasayı meclisten geçirmek hiç de güç olmadı. ilk bakışta çok masum görünen bir yasaydı zaten:
  "aynı semtte kurulmuş olan ve faaliyet gösteren spor kulüplerinin sayısı birden fazlaysa,o semtte üye sayısı daha fazla olan kulüp faaliyetlerine devam eder".
  
  tek bir madde ile fenerbahçe yaklaşık on beş yıl sonra altınordu’dan rövanşı acımasız biçimde alıyordu. fenerbahçe, yıllar önce en güç günlerinde altınordu’ ya kaptırdığı futbolcularının ve kaçan iki şampiyonluğun acısını hiçbir zaman unutmamıştı. biriktirmişti. işte, şimdi tam sırasıydı. bu karar fenerbahçeliliği ile ünlü maliye vekili şükrü saracoğlu’nun daha sonra aralıksız onaltı yıl başkanlığını sürdüreceği fenerbahçe’ye önemli bir armağandı. tek maddelik karar, sadece fenerbahçe için yürürlüğe girmişti. cumhuriyet kurulup ülkede yeni bir devletin temelleri atıldığında, ittihat ve terakki fırkası çoktan tarihe karışmıştı. ama, ittihat ve terakki’nin kulübü altınordu’ nun izlerine hala rastlamak mümkündü. raşit aydınoğlu bey altınordu’yu 1921 yılında "ittihat spor" adi altında yeniden kurmuş ve kulüp faaliyete geçmişti. gerçi ittihat spor’un artık pek gücü kalmamıştı. ne var ki, önemli bir varlığa sahipti: union club sahası... yani, bugünkü fenerbahçe stadı...
  
  fenerbahçeliler ikide bir raşit bey’ e gidip, "şu stadı fenerbahçe’ye sat" önerisinde bulunuyor. raşit bey de eski yılların unutturamadığı rekabet içinde "olmaz" diye direniyordu. fenerbahçeliler ısrar ediyor, ittihat spor geri çeviriyordu. bir, iki, üç... eeee, artık bu ittihat spor da fazla olmaya başlamıştı...
  
  vekiller heyetinde o tarihte maliye vekili olarak görev yapan şükrü saracogıu fenerbahçeliliği ile ünlüydü. belki o bu işe bir çare bulabilir, ittihat spor’dan ittihat spor sahası’nı satın alabilirdi. ancak, satın almak için karşı tarafın onayı gerekiyordu. gelin görün ki, karşı taraf böyle bir onaya hiç de yatkın değildi. sorunu kestirmek ve çözmekten başka çare kalmıyordu.
  
  maliye vekili saracoğlu formülü bulmuştu "ayni semtte faaliyet gösteren" iki kulüp vardı kadiköy’de. biri ittihat spor, diğeri fenerbahçe. açıktı ki, fenerbahçe’nin üye sayısı ittihat spor’a göre çok daha fazlaydı. demek ki, faaliyetini sürdürecek olan fenerbahçe idi. demek ki, diğeri, yani ittihat spor bu yasadan sonra artık -faaliyetini sürdüremezdi.
  
  nitekim, sürdüremedi. ittihat spor sahası önce milli emlak idaresi’nin yönetimine bağlandı. 1929 yılında fenerbahçe milli emlak idaresi’nden sahayı önce kiraladı. hemen birden olmaz, adım adım ilerlemek gerekiyordu. kiraladıktan sonra da adım değiştirerek, ittihat spor sahası, fenerbahçe stadı oldu.
  
  bu arada saracoğlu maliye vekilliğinden ayrılıp ekonomik konularda araştırma ve temaslarda bulunmak üzere amerika’ya gönderilmişti. türkiye’ye döndükten sonra, önce osmanlı borçlarının tasfiyesiyle ilgili taksit sorunlarını çözmek üzere kurulan bir komisyonun başkanlığına getirilmiş, kısa süre sonra da, bu kez adliye vekili olarak yeniden kabineye girmişti, kendisi adliye vekili iken, maliye vekaletinden gelen 6 temmuz 1932 tarih ve 1213 sayılı öneriyle fenerbahçe stadı’nın milli emlak idaresi’nden alınıp fenerbahçe kulübü’ne satılması bakanlar kurulu tarafından karara bağlandı. satış işlemleri yaklaşık on ay sürdü.
  
  1933 mayıs’ında çok eskiden "silahtar ağa sahası", sonraları bir ara "papazın çayırı" derken "union club sahası" cumhuriyetten önce "ittihat spor sahası", 1929’ da "fenerbahçe stadı" artık fenerbahçe kulübü’nün malı oldu.
  
  tam bir türk lirası’na... evet, fenerbahçe bugünkü stadın mülkiyetini elde ederken saracoqlu-nun araya girmesiyle milli emlak idaresi’ne, yani devlete sadece bir lira ödedi.
  
  kaynak: http://www.fenerbahce.org.tr/…etay.asp?contentid=25