les enfants du paradis

• ten uyuşmazlığımı geç halledebildiğim başyapıt. ilk olarak festivalde karşılaştık. bilet bulamamışım, asabım bozulmuş. derken gelen bir mesaj üzerine tombaladan bir bilet çıktığını öğrendim. koşa koşa gittim, oturdum yerime. allahım sütün yanındayım, perdenin bir köşesi tam olarak görülemiyor. sinirlenmişim. bütün film homurdanırken bir ara içim geçmiş, filmin bir bölümü yoktu hafızamda. ikinci denememde nedendir bilinmez hiç seyredemedim. yağmurlu bir gündü. oysa ki ben yağmursevenlerdenimdir. allahın hakkı üçtür diye oturduğum son seferdeyse dibim düştü. demek ki biraz şefkat her şeyi çözüyormuş...
  (bkz: non sum qualis eram)