gummo

• 1997 tarihli harmony korine filmi. daha onceden larry clark'in kids filminin senaryosunu yazan "buyuk amerikan dusunuru" korine'in ilk yonetmenlik denemesi ayrica. kids'i de o kadar begenmemistim. seyirciyi sok etmek icin cok gereksiz bir sekilde kastigini dusunmustum, gummo icin duygularim da benzer duygular, fakat kids yine de gummo'nun yaninda saheser gibi duruyor sanki.
  film, ohio'nun gercekte olmayan xenia isimli kasabasinda, bir tornado sonrasinda geciyor ve bir grup ozurlu (veya) siddet dolu (veya) sikilmis redneck gencinin hayatlarindan kesitler, ya da daha dogrusu bir freakshow izliyoruz. film hakkinda konu babinda soylenebilecek tek sey de bu. insanlari birbirine baglayan bir oykuye, bir akisa ihtiyac duyulmamis. oyle rastgele, sok etmekten baska bir amaci olmayan grotesk durumlar, olaylar vs... zaten dvd'deki korine roportajina bakilirsa kendisinin "herhangi bir oyku anlatma, bir mesaj kaygisi" yok. kendini yine bu roportajda provokator olarak tanimlayan korine'in "filmdeki tavsan kulakli cocugun olayi nedir?" sorusuna, "hiic, sadece filmde oyle tavsan kulakli bir cocuk gormek istedim" gibi kendince cok isyankar, anarsist bir edayla cevap vermesi, zaten adamin halini iyi ozetliyor. bir insanin herhangi bir mesaj kaygisinin olmamasi, bu derece simarik, ego tatmini bir film yapmaya ozur mudur? nihayetinde elimizdeki film, geceyarisindan sonra mtv'de cool bir muzik videosu yonetmeninin elinden cikmis rastgele "ironik", "cool" videolari seyrediyormus hissinden fazlasini vermiyor. muziklerin black metal sarkilari olmasi en ilginc tarafi belki de. ha, bir de ender profesyonel oyunculardan biri olarak chloe sevigny var, onun bile kids'deki o guzelim halinden eser yok.