judas

• aylardır, neredeyse bir senedir bu şarkıyı düşünüyorum, muhtemelen martin gore bile bu kadar derine inmemiştir şarkıyı yazarken. şunu anlatıyor bana: bir şeyi hakkıyla yaşayabilmek (ve çoğunlukla karşılık görebilmek - ama somut anlamda karşılık görmek değil, mesela sevdiğin için sevilmek gibi değil de hakkını vererek yaşamak gibi bir karşılık) kendinden çıkmayı ve adanmayı gerektiriyor. bahsettiğim şey kapitalist düzende kendini kariyere adamak da olabilir, ideallerine ve prensiplerine adamak da, birinin aşkına adamak da, allaha adamak da.
  mesele neye adanacağını seçmekte... ya da adanmayacağını...