adnan adıvar

• namussuzluğun kuvveti'nden adlı denemesinden;
  
  "... namus ve haysiyet sahibi kimselerin hep cüretkar ve cesaretli olması tabii gibi gelirse de yazık ki her vakit böyle değildir; tıpkı alimin cahil kadar cesur olmaması gibi... namus ve fazileti kendisine şiar edinen kimse, canı kadar sevdiği bu şiarını tehlikeden saklamak için seve seve her türlü mahrumiyete katlanır, faziletine zarar verecek hareketlerden, o faziletleri takdir değil, tezyif eden insanlarla temastan kaçınma mecburiyetini duydukça, yavaş yavaş insanlar arasında görünmez olur. şimdi artık ona dilimize geçirilmeye uğraşılan bir frenk tabiri ile fil dişi kulesine'ne çekilmiş nazarı ile bakılır; ekseriya herkes onunla eğlenir. herkes onu yine firenkçe bir tabir ile sokağa çağırır. en insaflıları bile ona hodbinlik kabahatını kondururlar. neden?... çünkü namussuzlarla uğraşmaktan azade yaşamak rahattır. işte bu rahatı, yahut rahatını sevenler elbette hodbindirler. her namus ve fazilet sahibine düşen vazife, namussuzlardan kaçmak değil, onlarla temasında kendilerinene olduğunu yüzlerine söylemektir diyenler pek çoktur; fakat bu dediklerini yapabilenler pek azdır."