deniz feneri

• bir metin altıok şiiridir ki, en sevilenlerden. ve mısraları vakitli vakitsiz akıldan geçen.
  
  ufkum puslu karanlık;
  tayfa çığlıklarıyla dolu
  günlerim gecelerim.
  başım önüme eğik,
  öyle dimdik değilim.
  tozlu merdivenlerimden
  kendimi içten içe
  bir çıkar bir inerim.
  
  ben batık bir geminin
  metruk deniz feneriyim.
  gömüldüğünü gördüm
  denize bir serenin,
  çırpınışını yırtık yelkenlerin.
  gördüm derin iç çekişlerini
  kendini bir çorap gibi
  tersine çevirenlerin.
  
  yuvarlanıp dağıldığını
  başıboş varillerin
  gizledim herkesten
  ama görmek istedim;
  kanın tuzlu suda
  zambak gibi açıldığını.
  işlenmemiş
  cinayetimdir bu benim.
  
  rivayetlere dayanıyor
  belirsiz geçmişim.
  bir fotoğrafın arabı gibi
  donuk bakıyor gözlerim.
  belki de körüm
  hiçbir şey görmedim.
  bir fener bile değilim belki
  sadece olmak istedim.
  
  borcu yok müruru zamana
  uğramış yüreğimin;
  ne aşk, ne sevinç, ne de kin.
  reddi miras eylemiş
  benim varislerim.
  alacağım da yok kimseden
  hep beraber şu beni
  gelin artık gömelim.
  
  rüzgârlarla aşındı
  yıllar yılı bedenim.
  çağıdır şimdi kurgusal
  bütün kötülüklerin.
  kıyamet çoktan koptu
  haberiniz yok.
  siz hâlâ güneşin
  her sabah doğuşuna güvenin.