selüloz

• insanın örtünme ihtiyacını karşılamakta çok işine yaramış, giysilerimizin büyük oranda hammaddesini oluşturan pamuk ve viskonun temel maddesidir. öte yandan kağıt ve selofan'ın da hammaddesidir.
  
  selüloz, bitki hücre duvarlarının ana yapı maddesidir.
  (sözcük latince cellula (yaşayan hücre) kelimesinden 1848'de kimyasal bileşimi çözen christian schoenbeinn tarafından türetilmiştir. fransızca kaynaklı olup "cellule" kelimesinin evrilmiş biçimidir)
  
  selüloz, yeryüzünde en çok bulunan organik maddedir. schoenbeinn'in gösterdiği üzere kimyasal bileşimi açısından bir (polysaccharide) karbonhidrattır. bitki hücrelerinin dış çepelini oluşturan glikoz katmanlarında bulunur. (c6h10o5). insan sindirim sistemi çözüp enerjiye çeviremediğinden insan için besin olarak kıymeti yoktur. oysa geviş getiren çift mideli hayvanlar için şahane bir besindir. şöyle ki:
  selüloz, lineer glikozların birbirlerine "b bağları" ile bağlanması ile oluşur. her selüloz zincirinde yaklaşık 12.000 glikoz bulunur. nişastadan farkı, sadece glikozların birbirine bağlanışındaki bu bağın yönüdür. malzeme olarak aynı olmasına rağmen, glikozların bağlanma yönündeki farklılık, molekülü fiziksel olarak nişastadan tamamen farklılaştırmaktadır. meselâ, nişastanın aksine, selülozun suda çözünmeyen kuvvetli bir yapısı vardır... selülozu sadece bakteriler ve fungiler parçalayarak içerdiği glikoz ünitelerinden yararlanabilirler. termitler ve inek gibi hayvanların midelerinde bulunan mikroorganizmalar bu hayvanların da selülozu besin olarak kullanabilmelerini sağlar.
  
  doğada selüloz, ağaç gövdelerinin sağlam yapısını sağlamaktadır. pamuk bitkisinin elyafı ise, selülozun en doğal saf hâlidir.