sayrı

• hakim sanık sandalyesindeki kadına "anlat, neden yaptın?" dedi.
  
  kadın "elime doğdu hakim bey. küçücük bir bebekti. ben büyüttüm onu. yiğenimdi. bahtsızdı garibim. doğduğu gün annesini kaybetti. kendi çocuğum gibi yandım ona. beni annesi bilsin istedim. kendi çocuklarımdan, kızlarımdan ayrı tutmadım onu. ondan büyük çocuklarıma kardeş, sonrakilere abla oldu, onları sevdi, korudu. büyüdü,iyice güzelleşti, bir bakan doyamayıp bir daha bir daha baktı ona. kimselere vermeye kıyamadık karılık yapsın diye. sonra ne oldu? sonra ne mi oldu? kocam dediğim adam, yıllarca kahrını çektiğim, karılık yaptığım, saçımı süpürge ettiğim o adam, elime doğmuş yiğenimi çocuklarıma ana yaptı. gözümün önünde, kulağımın dibinde yeni kardeşler yaptılar çocuklarıma. çocukları büyüdü, bana nine dediler. ihtiyarladım yanlarında, sarardım, soldum. kimse yüzüme bakmaz oldu. dayanamadım hakim bey, gözümün önünde durmasına katlanamadım. o nedenledir ki yok olsun istedim, yokluğu benim elimden olsun istedim. bu benim hakkımdı hakim bey. hakkımı kullandım. onu boğdum yok ettim."
  
  hakim susmaya niyeti olmadan anlatan kadının sözünü kesti "sus be kadın! sen ebe değil misin? doğurttuğun el kadar bebeği sen boğmadın mı? çıkmış karşıma ne anlatıyorsun?" dedi.
  
  "tam da bunu anlatıyorum işte hakim bey" dedi kadın. "kızmayın bana. bıraksaydım yaşasın diye, bir daha nasıl dayanırdı yüreğim göreceklerime. küçücük bir bebekti, ellerime doğdu."