kentucky route zero

• ayıracağım dediğim geceyi ayırabildim ve an itibariyle iki act'i de tek solukta bitirmiş bulunmaktayım. gerçekten de, geride bıraktığım üç-dört saatin neredeyse tamamı boyunca tüylerim diken dikendi.
  
  kentucky route zero benim için 2013'ün en hoş sürprizi ve bunun bir sonucu olarak ilk defa kendimi bir adventure oyunu için sabırsızlanmış halde buluyorum. "adventure oyunu" bu noktada yetersiz kalan bir kategori: görsel stili, ses tasarımı ve özellikle -- bu bin defa vurgulanmalı -- yazımının kalibresi itibariyle çok ayrı bir yerde, gerçek anlamda bir edebiyat-oyun sentezi. üstüne makaleler, kritik analizler yazılabilir ve daha da önemlisi bunlar adamakıllı temellendirilebilinir gibi hissediyorum. onlarca ince detayı ve referansı üzerine dolu dolu tartışılabilinir izlenimi ediniyorum.
  
  tabii ki bunun ne kadar isabetli olacağını tam olarak görmeye henüz üç bölüm daha var. ama daha şimdiden öyle bir ustalıkla ve kendine güvenle anlatılmaya başlandı ki bu öykü, aynı mükemmellikle devam etmeyeceği uzak bir ihtimal gibi geliyor insana. jake elliott ve tamas kemenczy anlatacakları hikayeyi zaten çözmüşler, görsel-işitsel bir bütün haline en mükemmel bir şekilde nasıl sokarız, onun hesabını yapıyorlar. buna tanık olan şanslı insanlara da hevesli bir şekilde beklemek kalıyor.