ses tonu

• konuşmada en önemli unsurdur. iyi bir kelimeyi küfür hakaret gibi algılatabildiği gibi, kötü bir kelimeyi sevimli bir şey gibi gösterebilir.
  
  örneğin "nasılsın" daha derin daha yumuşak uzatarak söylenildiğinde ciğerinden yüreğinden sökülüp geliyormuşcasına farklı, hızlı, silik dille dudak arasında söylenince farklı algılanır. birincisinin meali senin için endişeleniyorum, sağlığın neşen,işin,eşin nasılsın, yapabileceğim birşey var mı demekken diğerinin meali "aslında sormayacağımda öküz demeyesin diye soruyorumdur. cevabını da merak etmiyorum."
  
  eşşeoğlu eşşek : sert, öfke dolu .uuu kaçalım adam küfrediyor.
  sevilen bir büyük "gel bakalım eşeğin sıpası, nasıl da büyümüşsün." tonlama yumuşak babacan. meal ne şirin bir şeysin sen .
  
  bazı insanlar doğuştan konuşmada ses tonlarını pozitif kullanmaya meyillidir. bazıları da asla kontrol edemez. konuşurken,bir şey anlatırken volumu yükseltmeye başlar, karşısındaki
  -ne bağrıyorsun , niye sinirleniyorsun.
  -yokvalla sinirlenmedim. sesim öyle.
  -hıı. onu benim külahıma anlat
  - bak şimdi sinirlendim gerçekten
  -eee ben dedim sinirlisin diye.
  
  ses tonlaması; doğru bakış, mimikle eşleştirilerek kullanabilirse açamayacağı kapı yoktur. yılanı delikten çıkaran tatlı dil sesin tonudur muhtemelen. insanı rezilde vezir de eden bir şey varsa bu ses tonu ve bakışlardır.