the last stand

• bugün 13.45 matinesinde izlediğim filmdir. vizeler bitmişken sinemada dinlenelim dedik. şansımıza menüde tek iyi seçenek bu film vardı. sıfır beklentiyle, maksat zaman aksın, sınav yorgunluğu geçsin diyerek daldık filme. sıfır beklentiyle girince bir filmi sevmek mümkün olabiliyormuş. yerin dibine batırdığım filmlere sıfır beklentiyle gitseydim sever miydim diye merak etmedim değil. sıfır beklentiyle gidince tatmin eder mi? kişiden kişiye değişir. bence vasat altı bir film. şerifli filmlerin bütün klişeleri burada toplanmış: küçük, mutlu bir kasaba, huzur peşindeki yaşlı bir şerif, çaylak polisler, buradan geçmeye hazırlanan kötüler ve en nihayetinde bu şerifle çetenin liderinin finaldeki kapışması... buna artık klasikleşmiş araba takip sahneleri, helikopterden takip sahneleri, çatışma sahnelerini ve berbat fbi ajanlarını dahil edin. işte size last stand. evet, yönetmen yetenekli. lakin böyle bir senaryodan başyapıt da çıkmazdı. en fazla belki vasata yaklaşırdı, hatta vasat olurdu bu film, daha ötesi değil. last stand'in öncüllerinden farkı yok. allah'tan kendisini ciddiye almıyor, aralara mizah da serpiştiriliyor, yoksa daha da berbat bir film olabilirdi. ciddiye alınmayacak bir filmin kendisini ciddiye alması kadar kötü bir şey yok.
  
  evet, arny sinemaya döndü. önceki karakterlerine benzer bir karakterle. ama açıkçası forest'ı böylesi kötü filmlerde izlemekten sıkıldım. resmen kariyerinin içine etti. nerede kötü film varsa onda oynuyor herif. peter'ı da tekrar tek boyutlu, derinliksiz bir kötü karakterde izliyoruz.