hayatın kararması

• kadın geldi, oğlunun 4 gündür öğretmeni olan kişiyle görüşmeye.
  
  merhaba dedi, bir kağıt yollamışsınız eve.
  
  bu hafta nöbetçiydim gelemedim dedi, bugün kağıdınız üzerine izin aldım da geldim.
  
  merhaba, dedi öğretmen. önemli değil.
  
  ne yapmalıyız oğlunuzla. 4 gündür beni sınıfta tarumar etti, dedi.
  
  bugün az kalsın kulaklarını çekecektim, hiç durmuyor.
  
  hocam dedi, anne.
  
  ne deseniz haklısınız.
  
  biliyorum bu çocuk evde de böyle.
  
  ama, biz 5 yıldır gitmediğimiz psikiyatri profesörü bırakmadık dedi.
  
  mahkemelerde geçti bugüne kadar ömrümüz.
  
  her şeyimizi. oğlumuzun geleceğini kurabilmek için harcadık dedi.
  
  daha hala adliye koridorlarında koşturabilmek için
  
  çektiğimiz krediyi ödüyoruz, bitiremedik, dedi.
  
  adliyede ne işiniz vardı, dedi öğretmen.
  
  bu konu hakkında konuşmak istemiyoruz, dedi anne.
  
  babası tek böbrekliydi, ikinci böbreğini de aldılar.
  
  bunun mahkemeyle ne alakası var, dedi öğretmen.
  
  o değil dedi, anne.
  
  babası da çalışmıyor şimdi.
  
  çok mu merak ettiniz dedi, adliye koridorlarını?
  
  evet dedi, öğrencimi tanımalıyım.
  
  o zaman dedi, anne. gözleri kızardı.
  
  bilin dedi. gözleri o an iyice kızıl kesildi.
  
  1'e gidiyordu oğlum. boğazı düğümlendi.
  
  zaten dedi, yutkundu. sustu; aslında konuşamadı.
  
  gücünü topladı. zaten dedi, sadece 1. sınıfın yarısına kadar okula gönderdik.
  
  gözlerinde yaşlar birikti, 1. sınıfta dedi,
  
  elini gözyaşlarını silmek üzere yüzüne götürdü.
  
  1. sınıfta başımıza geldi.
  
  eliyle gözündeki yaşları sildi.
  
  ağzını açamadan konuşmaya çalıştı, çenesi çok gerilmişti, içine çökmüş çene kasları beliriyordu...
  
  dudakları titredi,
  
  karşı taraf dedi.
  
  hıçkırmaya başladı.
  
  22 yıl, dedi. 22 yıl 8 ay dedi. hapis cezası aldı, hıçkırırken.
  
  sakin olun dedi, öğretmen.
  
  ne hapsi?
  
  anne döndü duvara, sümükler içinde kalmış burnundan, agzındaki salyaların görünmesini önemsemeden
  
  cinsel istismar dedi, dünya insanlığının utancını taşırken...
  
  sonra öğretmen yutkundu,
  
  boğazındaki düğümü açmaya çalışmadı,
  
  sustu,
  
  sustu,
  
  ellerine baktı,
  
  yere baktı,
  
  kadına bakamadan, tamam dedi.
  
  gitti.
  
  not: hayal ürünü, hayatın kararması üzerine bir hikayedir.