dyers eve

• metallica'nın halen metallica iken çıkardığı son albümün son şarkısı, bir nevi bir dönemin kapanış şarkısıdır. sanki adamlar "gidişimiz muhteşem olsun." demişler gibi, tam bir thrash şaheseri olmuştur bu son şarkı. lars sanatının doruğundadır, özellikle sözlü bölümlerde insanüstü çalmaktadır. james dahice yazılmış öfke dolu sözleri hakkını sonuna kadar vererek çığırmakta ("i'm outgrown that fucking lullaby." deyişi bu şarkıyı en az bin defa dinlemiş olmama rağmen halen tüylerimi diken diken eder zaman zaman.) ve metallica'nın o güne kadar yazdığı ve o günden sonra da yazacağı (eh..) en karmaşık rifflerden biriyle marshall'ları bağırtmaktadır. jason elbet güzel bir bas performansı çıkartıyordur ama bütün ...and justice for all'da olduğu gibi bu şarkıda da prodüksiyonun içine gömülmüştür bas, duyamayız.
  arada kirk'ün bol hatalı ve vasat hızlı sololarından biri ile girip sonra tekrar köşesine çekilmesi dışında, bütün ihtişam ve görkemiyle bir sanat eseridir bu şarkı gözümde.