skolastik felsefe

• patristik felsefenin sürdürülmesi ve orada bir öğretiye dönüştürülmüş olan hıristiyan inancının felsefî anlamda temellendirilip sistematize edilmesi yönündeki çabalar bütünü. patristik felsefede görülen dinsel ağırlıklı platonizm'den ayrılmak üzere, skolastik felsefede bilgi ağırlıklı bir aristotelizm öne çıkar.
  
  yönelimi, rasyonel düşünceyi inanca uygulamak, vahiye akıl aracılığıyla bir kavranılırlık getirmek^*, inanca akıldan gelen saldırıları yine akıl aracılığıyla engellemeye çalışmaktır. "anlamak için inanıyorum" düsturu bir anlamda skolastik felsefenin nihâî konumunu göstermektedir. bu yönde skolastik felsefe, realistik tutum sergilemiştir. bu realistik tutuma göre gerçek, tanrı'ya aittir ve onu bilmek demek, önermelerle ve çıkarsamalarla gerçeği yansılamak demektir. tek bir geçerli doğruluk vardır ve bu nedenle de yalnızca tek bir doğru bilgi sistemi olabilir.
  
  etik anlamda ise skolastik felsefe, hem emredici bir ahlâkı hem de bir değer ahlâkını geliştirmiştir diyebiliriz. iyi bir değerdir ve tanrı iyinin tamamıdır, bu nedenle kişi, bu değere yani "en yüksek iyi"ye ulaşmaya çalışmalıdır. başlangıcından en son dönemine kadar başlıca skolastik filozofları şöyle sıralayabiliriz:
  johannes scottus
  anselmus
  petrus abelardus
  albertus magnus
  aquina'lu thomas
  duns scotus
  ockham'lı william
  roger bacon
  
  ayrıca (bkz: skolastik)