terk edilme korkusu

• bana çocukluğumdan miras kalandır. erkek arkadaşımdan miras kalmasından daha kötü bence. evet. öyle ki; ben daha minik bir çocukken, 1,5 yaşlarımda, ailem beni anneannemin yanına göndermek zorunda kalmış. yaklaşık 1-1,5 ay kadar anneannemin yanında köyde kalmışım. o zamanlar tostombalak bir çocuk olarak köy ortamına ayak uydurmuş, hemen tavukları, civcivleri kovalamaya başlamışım. ama annem ve babam beni almaya geldiklerinde kapıların arkasına saklanmışım. anneanneme anne demişim, annemi ve babamı tanımamışım, ya da tanımamış gibi yapmışım. onlara adeta 'sevgi neydi? sevgi emekti' dersi vermişim. ve bu olaydan sonra gözümün önünden ayrılmalarına hiç izin vermemişim, çok zor bir çocuğa dönüşmüşüm. terk edilme korkusunu damarlarımda hissetmişim yani.