siem reap

• benim hiç ısınamadığım şehir...
  
  kaldığımız hostele bir sokak değil de iki binanın arasındaki bir aralıktan geçilerek giriliyordu. geldiğimiz ilk günün gecesinde, yorgun argın angkor wat'tan dönerken, yanlışlıkla bir önceki aralığa girmişim. iki adım atıp, yalnış yere girdiğimi anlayıp kafamı kaldırdığımda hayatım boyunca ilk defa gördüğüm, bir daha görmek istemediğim, asla var olmamasını istediğim bir görüntüyle karşılaştım.
  
  tahta paneller ve muşambalarla ayrılmış ufak odacıkların önünde; gayet kirli, sağlıksız görünen en büyüğü 16 yaşında görünen (ki bence çoğu taş çatlasın 12-13 yaşındaydı) çocuklar vardı. genelev diyemiyorum, insanlık çukuru gibi bir şeydi. nasıl bir yer olduğunu anlatabilmek, gözünüzde canlandırablmek isterdim ama gerekli sıfatları bulamıyorum.
  
  şok olmuş halimle hostele gittim, odamın kapısının arkasındaki yazıda, çocuklarla cinsel ilişkiye girmenin illegal olduğu ve otelde böyle yakalanırsanız gereğinin yapılacağı söyleniyordu. midemde garip bir bulantı vardı, kusacak gibi değildim ama travma fazında saatlerce asılı kaldım. sabah tuk tuk şöförüne sordum. dedi ki genelde 10 yaşındayken köylerden satın alınırlarmış, hiv çok yaygın olduğundan olabildiğince genç bakireler iyi para edermiş. anlatıyordu ki, "şimdi bugün hangi tapınağa gidiyoruz?" diye sözünü kestim. her insanın belli bir sınırı varmış, bunu öğrendim. benim sınırımda kamboçya'da, özellikle siem reap'ta kendini gösterdi.