kuşatma

• bir edip cansever siiri;
  bir gün akıp gitmeye her yerim
  suyundan içmeyle alışık.
  
  gitmek! yazmışım defterime çoktan
  rıhtımlar, güz halatları, daha bir suru şey
  şuramda darmadağınık.
  
  vişneler, atlar, yıldızlar
  yıldızlar, sik ağaçlar, kasaba lokantaları
  yıllarca duran sözler yenisi konuşulmadık.
  
  oteller, oteller, o bakımsız suçluluğum benim
  geçmem kapınızdan bile artık.
  
  doğasın, bir sen beklersin beni, bilirim
  sesimi, düşlerimi, kırık parmaklarımı
  var başka neyimse onları artık.
  
  doğasın sen, doğasın, yarat beni yeniden
  ey yalnızlığımı kuşatan yalnızlık.