iduk

• ağaçtan türeme efsanelerine kadar yolu vardır bu ıduğun. çin kaynaklarındaki (kayın ağacından -kayın ana/kaynana- kayın ata/kaynata ve kayından türeyen diğerlerinin yolunu açan bir türeyiş efsanesinde) turfan'daki uygur devletinin kağanları "ıduk-kut" olarak geçer. buna göre "ne idüğü/idiği" derkenki iduk'tan bir kişinin kastediliyor olması muhtemel.
  aynı zamanda, türkler'deki "kansız kurban" (kaşgarlı'nın "sahibinin adadığı bir adak için salıverdiği hayvan" diye açıkladığı) geleneğin adıdır iduk. böylece, bazı gizli güçlerce 'adak' sözcüğüne dönüşmüş muteber bir nesne de olabilir.
  
  tdk sözlüğünde bu, "ne idüğü" değil, "ne idiği" olarak geçer (küçük ünlü uyumu peşinde). anlamı da, "soyu sopu belirsiz" olarak verilmiştir. örnek: yarın öbür gün, yeni tanıştığım biri bana "kimlerdensin?" diye sorsa, ben de "ıduk-kut soyundanım" gibi bir cevap versem, bu, karşımdakinin bana hemen "ah canım, yazık!"diye yaklaşmasına ve benim soyumun sopumun belli olmadığını düşünmesine sebep olacaktır.
  gelgelelim, yaklaşık olarak hakikaten bilmem kaç yüzyıl öncesinden bahsettiğimiz, ya da bu kullanımın ('ne idüğü'nün)kökenini oralarda aradığımız aniden aklımıza gelirse, bir direksiyon kapıp caddelerde şöyle de dolaşabiliriz: biduk bip bip biduk!