tatyos efendi

• ahmet rasim, vefatına müteakip tasvir-i efkar'da şunları yazmış:
  
  "evahir-i ömrünü fakr u sefalet içinde geçiriyordu. bir çok seneden beri çektiği karaciğer hastalığı, senelerden beri uğradığı müzayeka-yi maddiyenin sima-yı gam akinine serptiği sarılığı siyaha tebdil ede ede biçareyi kara toprağa kadar sürükledi. cenazesini kaldıracak para değil, akrabasına çekilecek vefat telgrafnamesine kifayet edecek yüz para bile yoktu. son bestelerinden olan kesik kerem tarzındaki dilnişin bir eserciğinin iki kıta-yı tarumarında halini ne kadar safiyane tasvir etmiş idi:
  
  gamzedeyim deva bulmam
  garibim bir yuva bulmam
  kaderimdir hep çektiğim
  inlerim hiç reha bulmam
  
  ehl-i dilin yoktur kadri
  uğraşma gel tatyos gayri
  eserin çok kıymetin yok
  git talihine küs bari
  
  bir zamanlar kemanının negamat-ı hoş ayandesini dinlemek için etrafında cem olan yüzlerce müsteminden cenazesinde on onbeş ferd bulunamadı. kadıköy kilisesinde istirahat-ı ruhi için ayin-i ruhani icra edildiği zaman deruni mabet gayet tenha idi. cesedini nakleden arabadan maada üç araba ardı sıra gidiyordu."