ulak

• enis batur'un bir şiiri.
  
  ulak
  
  yıldan yıla geçerken
  hikayeler topladım evlerde,
  çıkından çıkına doldum taşırdım
  hiç bir yere sığmayan
  ölüm dirim haberlerini,
  çıkamadığım yokuşları
  bağışlıyorum giremediğim
  çıkmazları. doydum
  gezdiğim caddelerde
  kovandan kovana delik deşik
  götürdüğüm uğultulara.
  bir kül ki boşuna: ben
  unutsam, kimse hatırlamaz.
  
  belki de yenılenmelı ağaçlar.
  boyalar devşirilmeli
  mevsimin yapraklarından,
  haşarı erguvandan.
  yepyeni fırçalar alınmalı çarşıdan,
  insan eliyle germeli bezi tahtaya:
  herkes kendine görülmemiş
  bir düş aramalı.
  
  sen, penceremdeki suskun kadın:
  hayatımda ol, kal, öl, istiyorum.