hierro

• ispanya yapımı çoğu film kadar güzel olmasa da, en azından gibi güzel, gizemli film. seyretmemin de filmin kendisi kadar gizemli bir gelişme neticesinde olması filmi özel kıldı benim için. şöyle ki; memlekete doğru yola çıkmadan bir gece önce radyoda, o an için çalışma ortamımda fon müziği olmaktan öteye geçebilen bir şarkı duydum. bitince bir kez daha dinlemek istedim ve yutübe koştum. şarkıyı buldum ve hiç video izleme alışkanlığım olmadığı halde, o şarkı için anofişıl olarak hazırlanmış videoyu seyrettim bir süre. ürktüm azıcık, vazgeçtim seyretmekten. gün döndü, akşam oldu, ben otobüse bindim. firmanın yolculara uygun gördüğü filmlere göz atmaya başladım. kabuslar adası gibi beni izle diye bağıran bir film takıldı gözüme. film başlar başlamaz, bir önceki gece ürktüğüm için seyretmekten kaçtığım videodaki görüntüler akmaya başlayınca, dünkü ürküntünün yerini merak aldı ve devam ettim seyre. otobüs yolculuğunun tek sevdiğim yanı olan ve insanlara zorunlu da olsa saygılı, sessiz bir özgürlük yaşama imkanı sağlayan ortamından mıdır nedir, duygu geçirgenliği tavan yapan bu film, başka bir etki bıraktı bende. içinde aralanmayı bekleyen sır perdesi olan filmleri sevenler seyredebilir.