zihinsel engelli

• zihinsel engelli insanların durumu beni neredeyse hiçbir şeyin yapmadığı kadar çileden çıkartıyor, sinirleniyorum, nedense ortada büyük bir adaletsizlik varmış gibi hissediyorum. bu tavrım sanırım "insan" canlısının zihinsel marifetlerine, soyut düşünce yeteneğine, hatta kendi düşünsel süreçlerine, davranışlarına yönelik fikirleri olmasına (bkz: self-reflection) verdiğim değer ve duyduğum merak ile bağlantılı: zihinsel engelli insanların ister istemez bu zenginlikten uzak oluşları zoruma gidiyor. kalıtsal mı, çevresel mi, ya da neyse artık sebebi neye bağlıysa, bu sebeplerden ötürü bir insanın bu insanın insan olmasında büyük katkıları olduğunu düşündüğüm kabiliyetlere, o varoluş haline erişiminin olamaması bana büyük bir haksızlıkmış gibi geliyor.
  
  zihinsel engellilik başka tür engellilikler gibi de değil ki. bir insanın bacakları tutmasa, ya da kör doğmuş olsa, bu eksikliğinin yine farkında olur ve hayatını buna göre yaşayabilir. ama zihinsel engelli bir insan nelere uzak olduğunun farkında da değil. kendi konumuma dair soru işaretleri de buradan doğuyor sanırım: eğer zihinsel engelli insanlar da mutlu olabiliyorlarsa, yaşam onları da mutlu ediyorsa (ki evet oluyorlar ve ediyor, bu tartışılabilecek birşey değil) o zaman bir izleyici olarak bana giren çıkan ne? ben niye onlar adına üzülüyorum? buna verecek bir cevabım pek de yok. nihayetinde ben de gayet ortalama zekalı bir insan olarak zihnin en soyut katlarında gezebilen bir insan değilim çoğu zaman. ama işte yine de, tavırlarımı, davranışlarımı, kişisel bir inanç ve değer hiyerarşisine oturtmaya meraklı olduğum ve "benlik" hissimi bundan edindiğim için, başka insanların sadece "şanssız" oldukları için bunu gerçekleştirmelerinin mümkün olmaması ya da mümkün olsa bile engelli olmadıkları bir "keşke" evreninde yapabilecekleri kadar "kusursuz" yapamamaları gücüme gidiyor, ne yapayım?
  
  tabii daha gizli bir üçüncü sebep ise zihinsel engellilerin diğer engellilere kıyasla toplumsal hayatın içinde varolmalarının çok daha zor olması ve engellerinin kolay kolay kompanse edilememeleri. bir insanın daha çok erken bir zamandan bu gibi hayati bir hususta bu kadar geri düşmesi, düşmek zorunda kalmaları da insanı sıkıntıya sokuyor.
  
  dünyanın adaleti yok gerçekten.