georgi plehanov

• şu tespiti güzel:
  
  "sanat sanat içindir görüşünü benimseyenlerin bile ideolojik bir kaygıları olduğunu düşünebiliriz. sanatı kendisi için icra eden, toplumdan ayrı tutanlar, illa ki toplumla uzlaşamamış kişilerdir ve devirlerindeki topluma ve düzene karşı bir başkaldırıştır bu."
  
  puşkin ve fransız romantikleri açısından örneklendirmiş bunu. temelde sığ bir yaklaşım olan bu tartışmaya güzel bi açılım olmuş kısacası.
  
  bi de, marksistlerin genel olarak yanlış anladığı bi mevzu var; edebi esere yaklaşım sosyolojik olmalıdır diyo kendisi. bu zaten yapısalcı açıdan ya da edebiyatı/eleştiriyi bi bilim uğraşı olarak görenlerce yanlış bi yaklaşım.
  
  ama marksistlerin (daha doğrusu türkiye eleştiri camiasının) asla göremediği şu ayarı da vermiş; edebi eser, kendi başına bir estetik değere sahiptir ve sosyolojik yaklaşım yaparken bunu gözardı etmek, eksiklik ve düşüncesizliktir.
  
  bi tek bu cümle bile savaşların önüne geçebilirdi biliyon mu? :/