karaula

• çoğu karesinde balkanlar'daki fırtına öncesi sessizliğin hissedildiği film. ve tabii etnik kökenlerin arasındaki gerginliğin de. misal bir karede albay karakol komutanına sinirlenir, ona "sünnetli" diye hakaret eder; çünkü albay sırp, komutan boşnaktır. sonra sırp komutan o sinirinin üstüne televizyon izlerken ekranda konuşma yapan slobodan miloseviç'i görürüz ve sırp albay çok iğrenç bir şekilde sırıtıyordur o sahnede. yani öyle toz pembe, eğlenceli bir film değil o kadar da. ince imalar saklıyor, çoğu yerde karakterler gerçek yüzlerini ifşa ediyor ince ayrıntılarla. ama filmin finali oldukça hüzünlü. o karelerde fonda çalan müzik de daha bir hüzünlendiriyor seyirciyi.