şehitlik

• i
  
  ben bir bahriye neferiyim
  gözlerimi balıklar yedi
  görmek ve ağlamak bitti benim için
  uzun boylu adamdım sağlığımda
  inanmazsanız elbiselerime bakın
  
  biri diyor ki ben de askerim
  ne farkım var öteki ölülerden
  eskiden evlerde otururduk
  dışında kaldık bütün kapıların
  şimdi duvardan geçiyoruz
  
  biri de diyor ki
  uzunluğuna kollarımın hâtırası
  hâlâ başım ağrıyor
  
  yalan hepsi bunların inanmayın
  biz yokuz diyor bir başkası
  
  ii
  
  akraba ölülerin kılığında geliyorlar
  kolayca girmek için odama
  bir bakıyorum amcam kardeşim
  bir bakıyorum polonyalı bir gedikli çavuşu
  hemen de konuşuyor
  
  bir kızım vardı beş yaşında
  ölmüş şimdi beraberiz
  içi sıkılıyor burada
  ellerini varşova'da unutmuş
  çember çeviremiyor
  
  ve bir ses
  ne patates çapalamak
  ne taş kırmak
  ne de yük taşımak pazara
  burada rahatım iyidir
  
  biri de karısını merak etmiş
  evden haber soruyor bana
  
  üstümden kaputumu aldılar
  öldüğüm zaman
  üşüyorum
  önümüz de kış
  
  sonra bir ağızdan konuşuyorlar
  
  iii
  
  bir bardaktan su içiyoruz
  birlikte yemek yiyoruz akşamları
  kimisi sevgilimize âşık
  kimisi evlât olmak istiyor anamıza
  sebepsiz gidip geliyorlar vapurlarda
  tramvayda aramıza giriyorlar
  yeniden uzun uzun yaşamak istiyorlar
  bizden ayrılmadıklarına bakılırsa"
  
  [oktay rifat horozcu]