karamsar

• gülen insanlardır.
  yalnızken; öylesine umuttan yoksun, biçare, itimattan uzak ve karadırlar ki, insanlarla bir aradayken nasıl eğleneceklerini, coşkudan nasıl kuduracaklarını şaşırıp her şeye bir espri kulbu takıp kahkahalarla kendilerinden geçmek isterler.
  kötümser değildirler.
  zira, yalnız oldukları anlarda mutlularsa, müthiş iyimserdir bu tipler veya karamsara karşıt bir sözcük arayışından eli boş dönüp, son çare atmasyon bir tabire sığınarak; "umutperver" diyeyim.
  karamsar zannettiğimiz o asık suratlı, bakışları fersiz, lafları ya çok kalabalık ve tükenmez ya da kısa ve bulanık veyahut çeneleri tamamen kilitli kimseler ise kötümserlerdir.
  yalnızken bedbindirler. keza eşleri ve dostlarıyla beraberken de...
  onlarınki ümitsizlik, keder ve gönül burukluğundan ziyade öfke ve hırs döllenmesidir.