le doulos

• bir melville filmi. bunu yazıp bıraksan yeter aslında. "çok seviyorum bu adamın tarzını. aynı benim kafada yau" diye sulu-çamurlu övgüde bulunmak yersiz. adam bundan 50 yıl evvel katakulli filmlerinin zirvesini çekip bırakmış desem, çok da abartmış olmam gibime geliyor. bugünün şartlarıyla, onlarca ters köşe filmi izlemiş olsan bile bu filmi izlediğinde illâ, fısıltıyla da olsa bi siktir çekersin. olay örgüsünün, kurgunun kusursuzluğuna; çok ince düşünülmüş senaryoya(kitap uyarlamasıdır) şapka çıkarırsın. melville atmosferi diye bi şey uydurdum şimdi. bence gayet güzel. işte bu film, o atmosferin doruklarında gezmeni sağlayan bi film. hikâye boyunca hiç rahatlayamıyorsun. aksine, karakterler rahatladıkça sen huzursuz oluyorsun. sessizlik strese yol açıyor. filmin son sahnesi kararana dek de bu sürüp gidiyor.
  
  --- spoiler ---
  
  elbette sonu, bir melville sonudur(bak bu da güzelmiş). melville evreninde ne ekersen, onu biçersin. illâ biçersin. film de bu doğrultuda, bitmesi gerektiği gibi bitiyor. film boyunca bir muhbir, bir bulunmaz dost damgası yiyen silien'in şapkası tüm resmi tamamlıyor ve enfes bir sinema eseri daha nihayete eriyor.
  
  --- spoiler ---