kalimba

• bizim küçük oğlan kreşte bir şarkı öğrenmiş evde sürekli söylüyordu:
  "haydi kalimbanı al, bize bir şarkı çal, heyy!" diye. evde uzun süre geyiği oldu.
  sonra servistekilere öğrettik birlikte, servis şöförü az daha yolda aracı durdurup bizi kenarda bir yere yuvarlayacaktı. bir grup kadın çeşitli ton ve makamlarda "haydi kalimbanı al bize bir şarkı çal, heyy!" diye çığırışıyor...
  
  bir gün eşim elinde bir müzik aleti ile geldi, müzisyen arkadaşı hediye etmiş, afrika kökenli olduğunu biliyor ama ismini bilmiyor. biraz oynadık ev ahalisi olarak, kaldırdık bir yerlere. küçük oğlan "bu kalimba" diyor inanmıyoruz. dalga geçip şarkı söylüyoruz:
  "haydi kalimbanı al bize bir şarkı çal, hey" diye...
  bir gün oğlan oyuncak gününde "ben bunu kreşe götüreceğim" diye tutturdu, aldık kreşe götürdük, tam teslim ederken, öğretmeni:
  "aaa bu kalimba" demez mi?
  "oha, milli çalgı olmuş da bizim haberimiz yokmuş" dedim içimden de belli etmedim. "biz böyle sanatçı ruhlu bir aileyiz, kalimbamız bile var" diye artist artist konuştum. evdeki yegane müzik aleti de bu aslında. bir tane çakma org var ama işlevsiz. taş gibi kalimbamız varmış da haberimiz yokmuş, kreş öğretmeni özellikle istedi kalimbayı müzik öğretmenine gösterecekmiş.
  
  3-4 gün sonra kalimba geri geldi, biraz hırpalanmış. "emirhan kırdı, oğuz vurdu" vs tarzı şikayetler işittik ama pek üzerinde durmadık. çünkü, az hasarlı da olsa bir kalimbamız var evimizde. gururluyuz.