karamsar

• ramazan çağdaş kıyak'ın bir şiiri.
  
  içimde yalnız akşamlardan kalma
  bitkin hayaller.
  bütün köprüden önce son çıkışları
  kaçırdım süratle dibe inerken.
  ne zaman eski bir anıyla
  nemlense gözlerim,
  dişlerimi sıkıp,
  başka şeyler düşünmeye zorladım kendimi.
  belki sevdiğimde bu yüzden
  kaçmıştı benden.
  günü gününe hatırlayamadım gülüşlerini
  kimi zaman çocukluğumu boğuyordum
  kimi zaman geleceğime taş atıyordum…
  
  içimde duble duble günahtan kalma
  hücre ölümleri…
  sağlıklı düşünemiyorum bu yüzden
  ne zaman aklıma gelse
  beni bırakıp giden,
  bir çizik daha atıyorum
  göğsümün orta yerine.
  nakış nakış işliyor gibiyim maziyi
  bütün evrenime,
  ellerimle…
  
  kurudu gözpınarlarım
  ağlamaktan değil ha
  küresel ısınmaya maruz kalınca
  kurudu gözyaşlarım…
  hatırlatır mı şimdi
  kıvrılmayı unutmuş yanaklarıma
  senli hayaller, mutluluğumu ve gülmelerimi…
  narince dokunsa yüzüme
  hafif ve derinden bir meltem
  teninin taklidi olur
  gülerim bir an
  çabuk son bulur…
  isınır yanağım ama
  çabuk soğur…