dante gibi ortasındayız ömrün

• ölüm değil de, yaşamın gittiği yönü fark ediverme korkusudur sanki özne. yaşamın kısalığı yerine, taşları diziş şekli. karamsarlıktan çok, farkındalığın kasvetli karanlığı ve el yordamıyla keşfetmek kendini koyduğun yeri. bilip de söyleyememek bir türlü kendine, şakacıktanmış gibi sanki, daha çok varmış gibi, kendinden sakınarak yaşadığın kendini...
  
  çağımız insanına aynaların söylemekten sakındığı bir cümle oldu bu dize. belki cahit sitki'nin bile söylemek istediğinden fazlası. evet, biz yaptık.
  (bkz: otuzbes yas)