mahidevran sultan

• 'devrinin güzeli', 'zamanın ayı'. nasıl geldim bu başlığın altına bişey yazmaya bilmiyorum. hayatın sanılanın aksine güzel olmadığı bi noktadayım şuan, devam etmem beklenirse, düşmekten korkuyorum.. ara verip kaçarsam da bir daha kendi hayatıma sahip olamamaktan. ama sorumluluğumun altında olan insanlar, onların beklentilerinden ziyade mutlulukları daha çok önemli benim için. her gece koynundan uzakta uyuduğum annem, beni okumak için gönderdi: beklentisi başarım.. sorumluluğum: onun huzuru, mutluluğu.. huzurun evinde olduğundan emin olmadan geceleri uykuya dalmak, yabancılaştırmakta seni geri dönünce yaşayacağın hayata..peki ya kendi umutların?
  
  mahidevran, devrinin güzeli.. pes edebilmiş miydi?
  
  gecenin bi yarısı, sertap erener lal dinlerken, gördüğüm isim getirdi beni sana.. savaşan bir kadın vardı karşında, adice belki ama pes etmeyen, sonunda istediğini alan yine adice ama hayatına kavuşan... bi de sen, sorumlulukları altında ezilen, doğruya öğretilenlerle gitmeye çalışan, oyunu kuralına göre oynayan.. senin sonun mağrurluk oldu, kaybettiğin evladının ardından tutmaya maruz kaldığın yasla.. diğerinin ünvanı sultan oldu, namına el değmedi, şanı yüceldi..
  
  bu gece farkındayım, hayatım bi dönüm noktasında: ya sırf 'hem bir daha onları göremem, gidip bi olaya el atayım, aileyi toparlayayım... hem de içime daha taze konulmuş isimden bir emin olayım' diye çıkacağım bu diyarlardan yola.. ve elime geçen sürekli bir kaçış olacak.. ya da kalıcam, 6 ay görmeyip onlara yabancılaşıp, hayatımı kendi ellerime alacağım.. acı olan ne biliyor musun? öğretilenlerle çıkmak istesem de yola, hiç bir nokta beni bu gece tamamlayamıyor.. tek başımayım.. her türlü hürremim bu gece, her türlü mahidevran..
  
  iki kadının savaşı içimde. kendini kandıran belkide.. ailesi ve yeni bir isime karşı duran..kapılar açık, rüzgar esmekte.. bir başıma bir ben, her renkten bir elbise üstümde..