vardır

• bir edip cansever şiiri:
  
  iki kişi arasındaki bir gül meselesinden
  domates sularından, portakal gürültüsünden
  akşamın boyundan, sabahın eninden
  gündüzün inceliğine uyan çocuğun
  kırmızı bir elmayı dişlemesinden sanki
  soyulmuş gibi olmana ve
  parklarda uzun uzun taşıdığın el titremesine kadar
  vardır
  şuranda vardır, tam göğsünün üstünde
  dünden kalan bir şeyden değil, bugünden
  bir kalebentlik sanrısından
  bir kurşun deliğinden
  duran, sızmayan kana kadar
  vardır.
  
  şuranda da vardır, şakaklarında
  zonklama değil, ağrı değil
  suyun gölgesi gibi gelip geçen
  ve yalnız kalmak endişesinden
  ve yalnız kalmamak endişesinden
  ve her şeyin bir endişe olması endişesinden
  vardır.
  
  kötü yerlerde açan iyi huylu çiçek
  çocuğun bin yaşından döndüğü yaprak
  kayayı birden ikiye bölen çürük
  bir kumsal çıkıyorsa bütün bu ikiye bölünmelerden
  niye olmasın, vardır.
  
  vardır ki, her şey varoluşun süsünden
  bir başka nedir
  ve kalbin sıcaktır ve buğday yenir.