salkımlı meyhane

• bir edip cansever şiiri:
  
  ''asmalı mescit'e ithaf''
  
  yaz günleri sıcacık meyhanelerde
  taptaze salkımlar içinde
  limana insan gürültüsüne karşı
  konuşan olmasa uzun müddet bakıp kalacaktı
  caddelerde kolkola gezen kızlara.
  
  kapının önünde çiçek satarlardı daima
  yoksa kadehlerden anlamazdı mevsimin değiştiğini
  meyhane her zaman sıcaktı, insanlar daha sıcaktı,
  günlerden bir gün olsun unutmamıştı yalnızlığını.
  
  unutmamıştı yalnızlığımı genç adam
  bütün gün aynı caddelerde.
  pencerelerde aynı sarışın kızlar
  halbuki o sarışınlardan hiç hoşlanmazdı.
  
  her şey rahattı, insanlar mes'ut gibiydi
  her şey rahattı, dondurmanın eriyişi bile.
  bu yaz kadehlerin serinlemediği bir yazdı.
  bütün caddeler yabancı, kadınlar yabancıydı.
  
  hangi aşkı hatırlayacaktı hangi memleketi
  tezgahtar seçerdi içkisini, çiçeğini
  liman tenhalaşınca vakit akşam
  son kadeh serin ama çok serin
  meyhanenin dar kapısında olmalıydı rüzgar.
  
  sonra kalkardı bir şey söylemeden
  caddeye çıkardı ay ışıkları görünmeden
  en güzel zamanıydı parkların
  en güzel zamanıydı iskeledeki leylakların
  sigarasını içesiye kadar bostancı'daydı.
  
  mayıstı, havalar sıcaktı, serindi
  yollar kalabalıktı denize kadar.
  parisli bir kadın şarkı söylerdi kıyıda,
  gene çiçek kokulu yaz akşamlarından biriydi.
  
  yalnızdı, sıcacıktı elleri dudakları
  neş'eli köy valsi çalıyordu iskelede.
  salkımlar sarmıştı meyhanenin her yanını
  her şey rahattı çocukların adım atışı bile
  bu yaz kadehlerin serinlemediği bir yazdı.