adam şenel

• "adam ve kadın
  bir ömür boyunca
  paralel çizdiler.
  aynı yapılardan çıkıp
  aynı sokaklardan geçip
  aynı yollarda gezdiler.
  
  hiç mi
  birbirlerine aykırı düşmek istemedi
  bu iki çizgi?
  hiç mi
  birbirini kesmek geçmedi
  içlerinden?
  
  ben orasını bilmem.
  
  bildiğim,
  günlerine birlikte başladılar
  birlikte bitirdiler
  aynı çarşaflar üzerinde
  birbirlerine paralel
  gecelerini birlikte geçirdiler.
  
  hiç mi
  içlerinden
  zikzak çizme isteği
  geçmedi?
  gerçekten bu iki çizgiden hiçbiri
  salt ötekine dikey olsun diye
  kendini asmak istemedi mi?
  
  ben orasını bilmem.
  
  bildiğim,
  bir ömür boyunca
  aynı tavır, aynı yüz,
  aynı vücut, aynı ses,
  aynı koku, aynı nefes.
  
  hiç mi
  yalnız kalmak isteği
  iliklerine işlemedi?
  hiç mi
  öğürmek gelmedi
  içlerinden?
  
  ben orasını bilmem
  
  bildiğim,
  bu iki çizgi
  o raydan ayrılmadan
  kömürlerini bitirdiler
  yitirdiler ömürlerini
  bir cehennem azabı içinde yitirdiler.
  
  hiç mi
  elleri
  birbirinin elinden başkasına değmedi?
  içlerinde bi kez olsun
  başkalarıyla paralel çizmek tutkusu
  filizlenmedi mi?
  
  ben orasını bilmem.
  
  bildiğim
  sonsuzda bile birleşemedi
  bu iki çizgi,
  toplum
  birbirine paralel
  mezarlara yatırdı
  bu iki cinsi.
  
  yani bu iki çizgiden
  hiçbiri hiç
  özgürlük nedir,
  mutluluk nedir
  bilemedi mi?
  
  ben orasını bilmem
  
  peki bu köleliği
  kendileri mi istediler ki?
  değilse
  bunun sorumlusu kimdi?
  
  ben orasını bilmem
  dedim
  
  bildiğim,
  bu iki çizgi
  birbirine zincirliydi."