1 entry daha
  • son zamanlarda adını narsist olaylar, amber rose, ve egosu asla patlamayacak bir balon gibi uçan tavrıyla duyduğumuz kanye west'ın sonunda müziğiyle hayatımıza arz-ı endam etmesini sağlayan albüm. gerçi satır araları yine buram buram narsizim kokuyor ama biz zaten onu böyle seviyoruz.

    öncelikle, şuraya kalıbımı basarım bu adam yakın zamanda crystal castles dinlemeye başlamış. 8 bit mi duyuyorum bana mı öyle geliyor diye gözlerim fal taşı gibi açıldı.

    neyse, 2 gündür bir fiil dinlediğim albüm kanye gibi şaşalı, iddialı, kibirli ve bir o kadar eğlenceli. şarkılar öldüresiye uzun ama öyle bir noktadan yakalıyor ki sizi hemen dönüp dürüyor kafada. beni ilk vuranlar power*, hell of a life ve üstüne blame game* oldu. akabinde all of the lights bi kafaya takıldı, lost in the world'ü duyar duymaz te allam dedim voice distortion olayı 90larda kaldı, cher falan yapardı ne bok yemeye falan diye homurdanırken sonra ritmine kapılmamanın imkansızlığını gördüm kesinlikle çok çok iyi şarkı. çok bomba bir video da yakışır bu şarkıya.
    runaway'in girişi ve sonu cidden çok irite edici. 9 dakika sürecek bir şarkı değil.
    monster ve so appalled featleriyle dikkat çekiyor ama sarmadı beni.

    yılın albümü de olur mu? olur. iddialı.
41 entry daha
hesabın var mı? giriş yap