münire

• iddia edildiği gibi farsça değil, aksine arapça bir isimdir. bunu hem sonundaki müenneslik (dişillik) eki olan "-e"den (münîr/maskülen; münîre/feminen), hem de sözcüğün kendisinin "müf'îl" vezninde oluşundan (ki sadece arapça sözcükler bu türden gramatik vezinlere göre çekilirler) anlayabiliriz. kökü "nur"dur.