dönüş yolu

• yer ve gök bana sesleniyor
  bu şiir
  kendini yaban ve yabancı görenlere;
  
  koparıp aldım insanlıktan kendi payımı
  kimsenin yüzü yoktu bakmaya kimseye
  bir şey demeden ben, gizlice ve sessizce
  koparıp atlıların başını bacaklarından ayırır gibi
  koş emri verdi bir tanrı ilk olarak
  koş dedi, ömrün boyunca
  iyi şeylerin peşinden koş
  kötüler nasılsa kovalar seni
  koş dedi bir tanrı
  bak her şey senin gibi
  bundandı
  koparıp aldım insanlıktan kendi payımı
  
  miskin bir kedi gibi çekiliyor gece içine
  ben çekiliyorum, insanlar çekiliyor
  yolundan seslerin, yolundan şeylerin
  bak, tanrım, kalmıyor kimse
  bak, tanrım kalmıyor,
  gün çekiliyor
  ucunda ben asılı geliyorum ağların
  ağzımda kurumuş fesleğenler
  hepimiz de olduğu gibi
  bu getirdiğimiz fesleğenlerin
  suya yetişecekkenki çaresizliği
  
  bir halının serildiği gibi önüme
  serilsin öfkesi insanlığın
  dişlerimle asıldığım elmalardan
  düşsün artık bedenim ve ağzım
  ve bitti desin birileri bana
  bak kimseler, kimselerin önüne katılmayacak
  
  ve biliyorum herkesin annesi rüzgâr ekmiş
  uzak tarlarlarda, çocuk diye
  
  bahçesinden, anı niyetine, meyve aşırdığım insanlık
  taşlarla ve sopalarla peşimdeyse her seferinde
  ben payımı aldım
  
  (bkz: sinem sal)