le doulos

• le doulos şahsımda jean pierre melville in en etkileyici filmidir. çirkin kral belmondonun pek bi baby face gözükür burada, karizmadır, kendinden emindir. o kendinden emindir de biz pek anlayamayız olan biteni. hikaye deki bu belirsizlik non lineer kurgu ile desteklenir bu da anlatımı diğer melville filmlerinden baya bi ayırır. hea bu böylemiymiş der, kapatırız oynatıcıyı. bunların yanında her bi sahneye işleyen yogun sinema duygusunu incelikli sahnelerin varlıgını tekrar etmeyi melville ustaya saygısızlık olarak addediyor, belki alakalıdır bkzsiyle sahneden ayrılıyorum;
  (bkz: miller's crossing)