silkwood

• radyasyonun ne bicim bir bela oldugunu cok net sekilde gosteren filmdir. nukleer karsiti orgutlere gulumseyerek bakan ben ve benim gibiler bizim ulkemizdeki vurdumduymazlik, lakaytlik, adam sendecilik, adam kayirmacilik, uzmansizlik, ciddiyetsizlik derecesini de dusunerek bu filmi tekrar tekrar seyretsinler derim. neden nukleeri ertelememiz gerektigi belki bu sekilde daha net olarak anlasilabilir.
  
  film tahmin edeceginiz gibi karakterler ve diyaloglar uzerine kurulu, konusunu uc-bes cumle ile anlatabiliriz. ama zaten hayat da oyle uc-bes cumle ile ozetlenir zaten, son cumle de malum yarismaci arkadaslara basarilar dilerim olur. ne garip sadece yarismada degil, artik hayatin her alaninda ici bos sozler edip duruyoruz, belki devamli surette yarismaya ve yaristirilmaya tabi tutuldugumuzdan bu durumu kaniksadik. biriyle tanisinca memnun oluyoruz, goruselim mutlaka diyip gorusmuyoruz, samimiyetsizlik diz boyu. klise sozlerin ardindan yarismaci diger 4-5 milyar arkadasa basarilar dilerim demek belki de bu devrin en dogru sozu. yine de bu dogru sozun ardinda daha derinlemesine bir yasam oldugunu dusunen veya olmasini isteyen kisiler veya eskiden vardi be abicim diyenler icin uc-bes cumle gecistirilmeyek bir hikaye anlatiliyor bu filmde.
  
  --- spoiler ---
  karen'in hayatinda dogru giden pek az sey var, yine de huzurlu ve mutlu olabilecek imkanlara sahip. cevresiyle uyumlu ve dost canlisi bir kisi ama biraz garip, kendisine bad girl karen dense de herkesin cok sevdigi kucuk kardesi gibi sanki. yine bu filmde de beklentisiz bir sevgi, sevgili goruyoruz ve dusunduruyor tabi.
  --- spoiler ---
  
  karen'in karakterini bizlere yasatan streep ve mike nichols'a saygilarimizi iletiyoruz. bu guzel filmi yaptiklari ve radyasyon denilen gorulmez ve savasilmasi imkansiz bu belayi bizlere tanittigi icin.