konuşma tembelliği

• aylardir icinde bulundugum ve te$hisini koyamadigim durumdur bu.
  sebebini bilmiyorum fakat insanin aldigi senelerin ona getirdigi yorgunluk mudur, olgunluk mudur; yoksa icinde bulundugu durumu kendi icinde ogutup bir sonuca varamadigindan midir nedir birakin anlatmayi sorulan sorulara dahi cevap vermek gelmez icinizden. kacarsiniz adeta tum degerlilerinizden. bu da sadece belirli, sinirlari konmu$ bir konu icin degil her konu icin gecerlidir. uzakta olan ailenizin sesini duymayi bile deli gibi ozlerken bir telefondan mahrum edersiniz hem onlari hem kendinizi. onlar merak icinde kivranirken soracaklari sorularin sayisi da artar dogal olarak. ve gec kalmi$ bir telefon goru$mesinde siz her ne kadar kendinize telkinlerde bulunsaniz da "sinirlenmeyecegim" diye; "aman yavrum bak sabret, bitecek az kaldi" nin ustune giydirirsiniz en berbat ses tonunuzu agzinizdan dokulen kelimelere. telefonu biraz buruk kaparsiniz. sonra her gecen dakika buruklugunuz biraz daha arttirir. sirf sevdiklerinizin merakini tatmin etmek icin yaptiginiz isteksiz davrani$in ustune bi de onun boynu bukuk sesiyle telefonu kapamasi icinize oturur. sonra ye babam daha da sessizlige iten vicdan azabini.
  ya da kimbilir belki de ya$adiginiz konu$ma degil de dinleme tembelligidir aslinda. belki de hic durmadan saatlerce anlatsaniz; diyeceklerinizin kim tarafindan nasil anla$alicagini hic umursamadan ve gorseniz kar$inizdakinin de hic konu$madan, tek bir ba$ hareketiyle bile onaylamadan size kulak kabarttigini. anlatsaniz, anlatsaniz..ve onun gozlerindeki pariltidan anlasaniz sizi anlayan birilerinin oldugunu. kim bilir belki de her$ey bitecek, eski ne$e dolu kiz olacaksiniz.