mezmur

• "gökler tanrı'nın görkemini açıklamakta,
  gökkubbe ellerinin eserini duyurmakta.
  gün güne söz söyler,
  gece geceye bilgi verir.
  ne söz geçer orada, ne de konuşma,
  sesleri duyulmaz.
  ama sesleri yeryüzünü dolaşır,
  sözleri dünyanın dört bucağına ulaşır.
  
  . . .
  
  kim yanlışlarını görebilir?
  bağışla göremediğim kusurlarımı,
  bilerek işlenen günahlardan koru kulunu,
  izin verme bana egemen olmalarına!
  o zaman büyük isyandan uzak,
  kusursuz olurum.
  
  ağzımdan çıkan sözler,
  yüreğimdeki düşünceler,
  kabul görsün senin önünde,
  ya rab, kayam, kurtarıcım benim!"
  
  [davut'un 19. mezmuru; 1-4, 12-14]