arda aydın

• tanışmak istediğim, arayınca "hadi atla gel, x'e gidiyoruz" diyecek kadar samimi olmak istediğim mükemmel ses.
  bir an'ımla perçinleyeyim bari yazımı. bu arada, hakikaten sadece bir an! anı ama anlık bir anı.
  
  vazgeçtim...
  
  anıyla perçinlemeyeceğim. bu anıyı kendisine, tanıştığımızda ileteceğim.
  diyeceğim ki; yıllar önce (4-5 yılı var) x konserde böyle bilet sırasındaydık biz sizinle (seninle), böyle benim arkamdaydınız siz. arkadaşınla konuşuyordun (heyecan olacağı için; siz, sen.. karışacak eminim..), sonra böyle beynimde çakan şimşekle "bu o!" deyip arkamı döndüğümde gördüğüm suratı tanımadım! sesi tanıdım.. yüzü tanımadım ya of! çok kötü hissettim işte o an.. böyle bir tuhaf oldum, önüme döndüm, biletimi aldım, ilerledim. ses fade out oldu ben ilerleyince. bir de ona üzüldüm.
  
  gördüğüm yüzü, televizyonda da izledim sonra pür dikkat. bir daha duyarsam sesi, bu sefer yüzü de tanımak istiyorum lan! nidasıyla. (lan, dedim ama kibarımdır aslında.)
  
  aynen böyle; içinde, çok "böyle" geçen (heyecandan olsa gerek), ve nerede biteceğini bilemeyeceği için, "pat" diye biten bir konuşma hazırladım. karşısına geçip, heyecanımla birlikte sergileyeceğim. kısmet..