statü endişesi

• insanların(!1) sebepsizce etrafınızdan uzaklaşmasına sebep oluyor(muş).
  
  inananlar için allah; yarattığı her varlığı kendi katında eşit olduğunu kutsal kitabında bildirmiş..hesap gününde dünya üzerinde konumu ve statüsü ne olursa olsun her varlığın karşısında aynı düzlem üzerinde bulunacağını da eklemiştir.. fakat bazı varlıklar gerek tırnakları ile kazıyarak ulaştığı gerekse şansının yaver gitmesi sonucuğu ismine eklediği ünvanın şımarıklığı ile, üzerinde barındırdığı insanlıktan uzaklaşmış, etrafında bulunan varlıkları sadece konumuna göre değerlendirmeye başlamış görüyorum şu sıralarda...
  
  hayatımı sürdürebilmek için yaptığım işimde ismimin önünde sadece işçi sıfatından başka bir ek bulunmuyor..uzaktan uzağa yaptığı işi hayranlıkla izlediğim ve işimle ilgili olmamasına rağmen, mesleğine ilgi duyup saygı ile önümü iliklediğim bir varlık ile, tesadüfi bir şekilde iletişime geçiyorum..üst levelimde bulunduğu için ve işletme içerisinde kesinlikle bağımız olmamasına rağmen kendisine "x hanım" diye hitab ediyorum..gel zaman git zaman "siz nerede çalışıyorsunuz?" sorusundan sonra verdiğim "aa, ben şu bölümün elemanıyım" cevabından sonra tüm ipler ve iletişim bir anda kopuyor.. ya hani eşittik ya? siz yukarıda, ben aşağıda çalışıyorum..bakın çalışıyoruz diyorum..aramızdaki bağ sadece bundan ibaret..ben size "insan" olduğunuz için ve işinizle uzaktan uzağa ilgim olduğu için yaklaşıyorum..hiç bir talebim, hiç bir beklentim olmadan.. peki neden bu şekilde davranır ki insanoğlu?
  
  yapmayın canım kardeşim, insanlara ne konumda olursanız olun en azından bir parça tanıyana kadar "insan" gibi davranın, davranın ki örnekte görüldüğü üzere diğerleri de insanlığından soğumasın.. etrafınızda gezdirdikleriniz gibi herkes size konumunuz ve isminizin ön ekinde bulunan sıfatınız için yaklaşmıyor..bilesiniz.